(ကတၱီပါလမ္းခြဲ ေဆာင္းပါးရဲ့ အဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကတၱီပါလမ္းခြဲ ေဆာင္းပါးမွာ အေပ်ာ့နဲ႔ အမာၾကား၊
တဘက္ကို တဘက္ မေႏွာင့္ယွက္ၾကဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့ပါတယ္။)
အရင္ေဆာင္းပါးနိဂုံးမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္း ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ဆိုတဲ့ ကိစၥကို အၾကံျပဳတင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ လုပ္ခြင့္သာေပမဲ့ အေတြး အေခၚရွဳပ္ေထြးျပီး ေတြေဝစရာေတြ သိပ္မ်ားလြန္းတဲ့ အတြက္ လူသိရွင္ၾကားထုတ္ေဆြးေႏြးတာျဖစ္ပါတယ္။ လူပုံၾကားမွာ အထုပ္ျဖည္ျပေနတယ္လို႔ တခ်ဳိ႔က ဆိုခ်င္ဆို
ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူကို တိုင္တည္ထားမွသာ လမ္းေၾကာင္း တည့္မတ္ႏိုင္မယ္ လို႔ထင္တဲ့ အတြက္
လမ္းဆုံေလးခြမွာ လူသိရွင္ၾကား ေၾကညာ ေျပာဆိုပါမယ္။
အားလုံးသိၾကတဲ့ အတိုင္း တကယ္ေျပာင္းျပီလား၊ ဒီမိုကေရစီရျပီလားဆိုတာဟာ ဒီေန႔ေရပန္းစားတဲ့ ေမးခြန္းပါ။
တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲက အဆုံးသတ္ဖို႔ အေဝးၾကီးလိုပါေသးတယ္။ ခုမွ စလုံးေရ၊ စမလို႔ ရွိပါေသးတယ္။ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ တက္လာျပီး ေနာက္မွာ ျမစ္ဆုံဆည္စီမံကိန္းကို ရပ္တန္႔ေပးခဲ့တယ္။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းတခ်ဳိ႔နဲ႔ ယာယီ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ခဲ့တယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ဒီအခ်က္ေတြကို ဘာပဲေျပာေျပာ ျပည္သူ ေတြ သေဘာက်ၾကတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ့ ျပီးခဲ့တဲ့ သမိုင္းတေလ်ာက္မွာျပည္သူေတြလိုလားတဲ့ အရာမွန္သမွ် ဘာတခုမွ လုပ္ေပးခဲ့တာ မရွိေတာ့ အခုလို ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ိဳးကို လူေတြကေက်နပ္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲလုိ႔ ေခၚႏိုင္ပါျပီလား။
ျမစ္ဆုံဆည္ စီမံကိန္းဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို တစုံတရာ လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္တာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမစ္ဆုံဆည္ စီမံကိန္းကို ျပည္သူလူထုက မၾကဳံစဖူးေလာက္ေအာင္ ညီညီညာညာ ဝိုင္းဝန္းကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကလို႔ပါပဲ။ ၈၈ လူထု လႈပ္ရွားမႈၾကီးကလြဲရင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အညီညြတ္ဆုံးလႈပ္ရွားမႈ တခုလို႔ေတာင္ ဆိုေကာင္းဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ လူထုဆႏၵျပမႈဟာ ေခတ္မမီေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေနသူ ေတြ ျမစ္ဆုံသခၤန္းစာကို ျပန္ေလ့လာသင့္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရ အေနနဲ႔ ဒီစီမံကိန္း ရပ္လိုက္တဲ့ အခ်က္မွာ အေရးၾကီးတဲ့ ေနာက္ထပ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ တခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေမရိကန္ အစိုးရကို မ်က္စပစ္ အခ်က္ေပးခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
တရုတ္သေဘာက် ထားရာေန ေစရာသြားဘဝမွာ ေနမယ့္သူ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ဟန္ရွိပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔အေမရိကန္တို႔ အၾကား ၾကိဳးတန္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ကစားမယ့္ ၾကံ့ဖြံ႔ စစ္အစိုးရရဲ့ ပထမ ေျခလွမ္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္ အႏၱရာယ္ ၾကီး တဲ့ ကစားနည္းလည္း ျဖစ္ႏို္င္ပါတယ္။
အာဆီယံ ထိုင္ခုံရေရး၊ အေမရိကန္ ပိတ္ဆို႔မႈ ရုပ္သိမ္းေရး၊ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ လာေရာက္ေရး၊
IMF World Bank ရဲ့ ကူညီေထာက္ပံ့ မႈေတြ ရေရးဟာ သူတို႔ရဲ့ တကယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဒီရည္မွန္းခ်က္ေတြကို စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ပုလင္းတူဗူးဆို႔ ခရိုနီ စီးပြားေရးသမားၾကီးေတြကသာ မ်က္မ်က္ကေလး ဝါးျမိဳခံစားျပီး က်န္ျပည္သူေတြက သူတို႔ ဆီက ပိုလွ်ံက်တာကေလးကို ခံစားဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုပဲ Trickle-Down Economic လို႔ သူတို႔ ေခၚခ်င္ပုံရွိပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးတာဟာ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ သိပ္အက်ဳိးရွိတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရဘက္က အၾကီးဆုံးလိုက္ေလ်ာေပးခဲ့ရတဲ့ အခ်က္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လႊတ္ေပးခ်င္တဲ့
ဆႏၵရွိလို႔ ေစတနာနဲ႔ လႊတ္ေပးတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔လိုခ်င္တာကို ရဖို႔ ေထာင္ျမင္လို႔ရာစြန္႔တဲ့
သေဘာပါ။ ဒါေတာင္ လႊတ္မေပးခ်င္လြန္းလို႔ အလီလီအလာလာ ခြဲျပီး အမ်ဳိးမ်ိဳး ေသြးတိုးစမ္းပါေသးတယ္။
လူထုဖိအား ႏိုင္ငံတကာဖိအားေၾကာင့္ မတတ္သာလြန္းတဲ့ အဆုံးက်မွ အေရးၾကီးတဲ့သူေတြကို လႊတ္ေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ အကုန္လႊတ္မေပးေသးပါဘူး။ ဒီလို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးတဲ့ အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဘာမွ ေက်းဇူးတင္စရာ အေၾကာင္းလည္းမရွိပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပါ။သူတို႔ဖမ္းထားလို႔သာ လႊတ္ေပးရတာပါ။ ဖမ္းမထားရင္ လႊတ္စရာ မလိုပါဘူး။ လႊတ္တာကို ေက်းဇူးတင္ရင္ဖမ္းတာကိုပါ ေက်းဇူးတင္သလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုသာ ေက်းဇူးတင္စတမ္းဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ေက်းဇူးအတင္ခံရေအာင္ သူတို႔က ထပ္ဖမ္းျပပါလိမ့္ဦးမယ္။
သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြကို ရဖို႔ ဆိုရင္ ၾကံ့ဖြံ႔ စစ္အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကိုလည္း လႊတ္ေပးလိမ့္မယ္၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔လည္း ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ဖို႔ၾကိဳးစားလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုေအာက္တိုဘာလ ၃၁ ရက္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရ ၊ NLD ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔၏ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္ ေရႊ႔ကြက္မ်ား ေဆာင္းပါးထဲမွာ ေဝဖန္ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရအေန နဲ႔ မေပးခ်င္တဲ့အခ်က္ ၃ ခ်က္ရွိေၾကာင္းလည္း အဲဒီ ေဆာင္းပါးမွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ ၃ ခ်က္ကိုဘာ့ေၾကာင့္ မေပးခ်င္တာလဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီ အခ်က္ ၃ ခ်က္ကို ေပးလိုက္ရရင္တကယ့္ဒီမိုကေရစီကို ေပးလိုက္ရတာ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။အဲဒီအခ်က္ ၃ ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဒီလုိေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
စစ္အစိုးရအေနႏွင့္….
၁။ အေျခခံဥပေဒ (၏အေရးၾကီးဆုံးအခ်က္ေတြ)ကို ျပင္မေပးႏိုင္။ သည္အခ်က္သည္ အဓိက အက်ဆုံးအခ်က္ျဖစ္သည္။ ဒါကို ေပးလိုက္ရလ်င္ ဒီမုိကေရစီ ေပးလိုက္ရ ျခင္းမည္ပါသည္။
၂။ တုိင္းရင္းသားေတြအားလုံးႏွင့္ ( ယာယီ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ထက္ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝေသာ )
ထာဝရျငိမ္းခ်မ္းေရးမလုပ္ႏိုင္။ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ႏိုင္ငံေရး လိုလားခ်က္ တခုမွ်မေပးဘဲ ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားရေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ဳိးကိုသာ ဆက္လက္ အခ်ိန္ဆြဲျပီး ေပးထားလိုသည္။
၃။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆႏၵျပခြင့္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္၊ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ ေဟာေျပာခြင့္၊
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အဖြဲ႔အစည္း တည္ေထာင္ခြင့္ အစစ္အမွန္မ်ားကို မေပးႏိုင္။ ထိုအခ်က္မ်ားကို ေပးလိုက္ရလ်င္လည္း ဒီမိုကေရစီ တစိတ္တေဒသ ေပးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေပးႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
အဲဒီတုန္းက ေျပာခဲ့တဲ့ ဒီ ၃ ခ်က္ဟာ အခုလည္း ဆက္ျပီး မွန္္ေနပါေသးတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ ဒီ ၃ ခ်က္ကို မေပးဘဲေရွာင္ရွားဖို႔ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ခုခံကာကြယ္ေနပါတယ္။ဒီအခ်က္ ၃ ခ်က္စလုံး မေျပာင္းလဲေသးသမွ်၊ မျပဳျပင္ေသးသမွ်မွာ စစ္အစိုးရဟာ ဒီမိုကေရစီေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို လုပ္ေနျပီလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဒီ ၃ ခ်က္စလုံး မရေသးရင္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲမရေသးပါဘူး။ စစ္အစိုးရ တကယ္ ေျပာင္းမေျပာင္းကို ဒီအခ်က္ ၃ ခ်က္နဲ႔သာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းတာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို မတိုင္းတာ ရင္ စစ္အစိုးရရဲ့ မ်က္လွည့္ျပပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မ်က္စိလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရက ဟိုနားနည္းနည္း ေလ်ာ့သေယာင္ေယာင္လုပ္ လိုက္၊ ဒီနား ေလ်ာ့သေယာင္ေယာင္ လုပ္လိုက္၊
လုပ္ေပးေနတာေလးကိုပဲ ဒီမိုကေရစီ ရျပီလို႔ ထင္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ ပြဲမွာ NLD က
ေနရာတခ်ဳိ႔ရတာနဲ႔ပဲ ဒီမိုကေရစီရသြားျပီလို႔ ထင္သြားႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပညာေရးဝန္ၾကီးလိုမ်ဳိး ဘာမွ ႏို္င္ငံေရး ၾသဇာအာဏာမရွိတဲ့
ဝန္ၾကီးေနရာမ်ဳိး ေပးလိုက္ရင္ပဲ ဒီမိုကေရစီ ရသြားျပီလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
(တကယ္တန္းက်ေတာ့ ဝန္ၾကီးတေနရာဆိုတာမ်ဳိးကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေပးမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အားလုံး
ဝိုင္းဖိအားေပးလို႔ မတတ္သာလြန္းတဲ့ အဆုံးက်မွ ေပးမွာပါ။ သူတို႔သာ သေဘာရုိးနဲ႔ ေပးခ်င္ရင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဝန္ၾကီးခန္႔ခ်င္ရင္ အခုလည္း ခန္႔လို႔ ရပါ တယ္။ ဝန္ၾကီးဆိုတာ အေျခခံဥပေဒအရ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္စရာမလိုပါဘူး။ လႊြတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ရင္၊ လႊတ္ေတာ္က အဆိုျပဳရင္ ဝန္ၾကီးခန္႔ပါမယ္လို႔ဦးသိန္းစိန္က ဝါရွင္တန္ပို႔စ္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာေျပာတာဟာ သက္သက္ပလီေနတာပါ။ သူေပးခ်င္ရင္ အခုလည္းေပးလို႔ရပါတယ္။)
အခုခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္က အဓိကထား ေဆာင္ရြက္သြားရမွာက ေစာေစာက အခ်က္ ၃ ခ်က္ ရရွိေရး
ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ ၃ ခ်က္ထဲမွာ နံပါတ္ ၁ နဲ႔ နံပါတ္ ၂ အခ်က္က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တတိယ
အခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရင္ဦးဆုံးေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္သင့္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီတတိယ
အခ်က္ဟာ သူတို႔ေပးပါ့မယ္လို႔ ႏိုင္ငံတကာကိုေရာ၊ အမ်ားျပည္သူကိုပါ လူသိရွင္ၾကား ဝန္ခံ အသိေပးထားျပီးသားျဖစ္လို႔ပါပဲ။ အေျခခံဥပေဒမွာလည္း ဒီအခ်က္ေတြကို ေပးပါမယ္လို႔ ဝန္ခံထားျပီး ျဖစ္သလို၊ သူတို႔ပါးစပ္ကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ကတိေပးထားၾကျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ႏို္င္ငံမွန္ရင္ ရွိကို ရွိရမယ္လို႔ႏိုင္ငံတကာက လက္ခံ ထားၾကတဲ့ အခ်က္လည္းျဖစ္ေနပါတယ္။
စစ္အစိုးရဟာ အရင္တုန္းကလည္း ေပးထားတဲ့ကတိကိုဖ်က္၊ ေထြးထားတဲ့ တံေထြးကို ျမိဳခ်လာတာ
တသက္လုံးပဲ၊ ဘယ္တုန္းက ကတိတည္ ဖူးလို႔လဲ လို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ
ဘယ္တုန္းကမွ ကိုယ့္စကားကိုယ္ ေလးစားတဲ့ အမ်ဳိးအစား မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီတၾကိမ္မွာ သူတို႔
လြယ္လြယ္နဲ႔ ကတိဖ်က္လို႔ မရပါဘူး။ သူတို႔ကတိဖ်က္ရင္ သူတို႔ လိုခ်င္တာေတြ ဆုံးရွဳံးသြားႏိုင္ပါတယ္။
သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈ ရုပ္သိမ္းေရး၊ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ ဝင္ေရာက္လာေရး၊
အုိင္အမ္အက္ဖ္နဲ႔ ကမၻာ့ဘဏ္ အကူအညီဆိုတာေတြနဲ႔ ေဝးသြားႏိုင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ကလည္း သူတို႔
ကတိမတည္ရင္ လြယ္လြယ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ကမၻာ့အင္အားၾကီး ႏိုင္ငံၾကီးတႏိုင္ငံအေနနဲ႔
သူတို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာလာ ေတာင္းဆိုလာတာေတြကို ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရဘက္က ကတိမတည္ပဲ လြယ္လြယ္နဲ႔အေလ်ာ့ေပး လိုက္ေလ်ာလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကမၻာ့ အလယ္မွာ အျပစ္တင္စရာ လက္ညိွဳးထိုးစရာျဖစ္မွာပါ။ဒီအျဖစ္ အေရာက္မခံပါဘူး။ အေမရိကန္ဟာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားသက္သက္ကို ၾကည့္ျပီး စစ္အစိုးရလိုသမွ် လိုက္ေလ်ာလိုက္တယ္လို႔ အေျပာ အဆို မခံႏိုင္ပါဘူး။
ဒီေတာ့ နံပါတ္ ၃ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က တကယ္ျပတ္ျပတ္သားသားနဲ႔ နည္းမ်ဳိးစုံသုံး
ေတာင္းဆိုရင္ သူတို႔ မေပးခ်င္ေပမဲ့ မေပးခ်င္ေပးခ်င္နဲ႔ ေပးလာရဖို႔ ရွိပါတယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔အခက္၊ ျပည္သူ႔အခ်က္လို႔သေဘာထားျပီး ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္ၾကဖို႔ အခြင့္အသာဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။အခုအခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ၊ သူရဲေကာင္းေတြေထာင္အျပင္ ေရာက္လာပါျပီ။ ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္ေၾကာင္းအထင္အရွား သက္ေသ မျပႏိုင္ရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားလက္ခံႏို္င္ေလာက္မယ့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳး မရွာႏိုင္ရင္သူတို႔အေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပန္ဖမ္းဖို႔ ခက္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပန္ဖမ္းလိုက္ရင္ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ေတြလည္း ပ်က္သုဥ္းရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရအေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ၾကာတဲ့ အထိ အေလ်ာ့ေပးေနရဦးမွာပါ။ ဒီမိုကေရစီေယာင္ေဆာင္
ေနရဦးမွာပါ။ အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္အထိၾကာမလဲဆိုေတာ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ထားတာရုပ္သိမ္းျပီးတဲ့ အထိ၊
IMF World Bank က အကူအညီေတြ ရတဲ့ အထိၾကာႏိုင္ပါတယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ အဲဒီ ႏွစ္ခုထဲက တခုခု
ရျပီးတဲ့ အထိ သူတို႔ အေလ်ာ့ေပးပါလိမ့္မယ္။အဲဒီေနာက္မွာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပျပီး လူဖမ္းပြဲေတြ ျပန္လုပ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြထဲက ေခါင္းမာတဲ့သူေတြ သေဘာထားတင္းမာတဲ့သူေတြေၾကာင့္ ဒီလုိလူျပန္ဖမ္းရတဲ့ အေျခအေနေရာက္ရပါတယ္လို႔လည္း ဆင္ေျခေပးပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြထဲက ေခါင္းမာတဲ့သူေတြေၾကာင့္သူတို႔ရဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ေနာက္ဆုတ္သြားရပါတယ္လို႔လည္း ေျပာပါလိမ့္မယ္။ ျပတ္သားသူေတြကိုအစိုးရကလည္း လက္ညွိဳးထိုး၊ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကလည္း အျပစ္တင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ အဲသလိုအျပစ္မတင္ႏိုင္ေအာင္၊ ဆင္ေျခမေပးႏိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ဖက္က လိမ္လိမ္မာမာ ေနရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။လိမ္လိမ္မာမာေနရင္ ပိုျပီးေတာင္ လက္ရဲ ဇက္ရဲ နဲ႔ ဖမ္းဦးမွာပါ။ အေၾကာင္းျပခ်က္က အေၾကာင္းျပခ်က္ပါပဲ။ဆင္ေျခက ဆင္ေျခပါပဲ။ တကယ့္ အေၾကာင္းရင္း မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဒီမိုကေရစီမေပးခ်င္တာပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုတဲ့သူေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ မေပးခ်င္တာပါပဲ။
ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔စစ္အစိုးရဟာ ဒီမိုကေရစီ မေပးခ်င္ဘူး၊ တကယ့္ အေျပာင္းအလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔
ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနပါတယ္။ သူ႔တို႔ကို မယုံဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေျပာပါသလဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက ေက်နပ္ေအာင္ လိုက္ေလ်ာမႈ ျပသရာမွာေတာင္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔
လြတ္ေအာင္ကြင္းေရွာင္ျပီး က်န္တာေလးေတြကိုပဲ လိုက္ေလ်ာျပဖို႔ ၾကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ေဆာင္ေနလို႔ပါ။
အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ၃ ခ်က္ကို မတို႔ မထိပဲ ကြင္းေရွာင္ေနလို႔ပါ။
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ပတ္သက္တာ ဘာတခုမွကို မေပးေသးဘူးလုိ႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ေပးတဲ့ဒီမိုကေရစီကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာတခုမွ မခံစားရေသးဘူးလို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြကိုလႊတ္ေပးတာဟာလည္း ဒီမိုကေရစီ ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူေတြ ခံစားႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးတခုခုေပးလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူေတြ၊ ဆက္ျပီး ေဆာင္ရြက္မယ့္သူေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္တာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ၾကိဳဆိုတယ္။ ဝမ္းလည္းသာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးမတင္ႏိုင္ဘူး။ ေစာေစာက ေျပာသလိုပဲ သူတို႔ဖမ္းထားလို႔ ျပန္လႊတ္ေပးရတာ။ အမွားလုပ္ထားလို႔ အမွားျပင္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ျမစ္ဆုံဆည္ကိစၥေနာက္ဆုတ္လိုက္တာလည္း ၾကိဳဆိုတယ္။ ဝမ္းသာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါလည္း လူထုသေဘာထားမပါဘဲ အမွား လုပ္ထားလို႔ အမွားျပန္ျပင္ေပးတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါလည္း အရင္က မရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးတခုခုကို ျပည္သူေတြ ခံစားႏိုင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေပးလိုက္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။
စာေပ စိစစ္ေရးတို႔ ရုပ္ရွင္ဗီဒီယို ဆင္ဆာတို႔ကို လုံးဝဖ်က္သိမ္းေပးမလား။ အဲဒါဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးတခ်ဳိ႔ေပးျပီလို႔ ကြ်န္ေတာ္ လက္ခံပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ အမွန္တကယ္ လြတ္လပ္ခြင့္ျပဳတာျဖစ္ဖို႔ေတာ့ အေရးၾကီးပါတယ္။ စာေပစိစစ္ေရး ဖ်က္ေပးတယ္ဆိုျပီး တဘက္မွာ မီဒီယာဥပေဒ ဘာညာေတြထုတ္မယ္၊ ဥပေဒမလိုက္နာရင္ဖမ္းမယ္ ၊ ေထာင္ခ်မယ္တို႔၊ ဒဏ္ေငြ ၁၀ သိန္းရိုက္မယ္၊ သိန္း ၁၀၀ ရိုက္မယ္တို႔ ဆိုတဲ့ တင္းၾကပ္မႈ ေတြလုပ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ခုပ္တီးမယ့္ အစား လူလိမ္လူညစ္ေတြပါလားလို႔ လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ ထိုးေျပာဖို႔သာရွိပါတယ္။ခုထိ သူတို႔ အစိုးရ လုပ္ေနသမွ်ကေတာ့ အရင္ကထက္ နည္းနည္းပိုေဖာ္ျပခြင့္ ေပးသလိုလို ဟေပးလိုက္တယ္။လူေတြ နည္းနည္း ဝမ္းသာျပီး တိုးလုပ္ေတာ့ ျပန္ရုပ္လိုက္ျပန္တယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ ဒီမိုကေရစီ အေယာင္ေဆာင္ေနတာပါ။ ဆက္ျပီးေတာ့လည္း သူတို႔ ဒီမိုကေရစီ အေယာင္ ေဆာင္ေနဦးမွာပါ။ ေအာင့္သက္သက္ၾကီးနဲ႔ကိုဒီမိုကေရစီ ေယာင္ေဆာင္ ေနရဦးမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို သူတို႔လွ်ာဖ်ားကေန ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေပးတာ ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး၊ မင္းတို႔ေပးလို႔ ယူျပီကြဆိုျပီး အပိုင္အရဖမ္းဆုပ္ရယူရမယ့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမဆုံးကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုရမွာက လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုေဟာေျပာခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ၊အႏုပညာ လြတ္လပ္ခြင့္ ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရေအာင္ယူရပါမယ္။ စာေပစိစစ္ေရး၊ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာ၊ ဗီဒီယိုဆင္ဆာေတြကို ျပဳတ္ေအာင္တိုက္ရမွာပါ။ ဒါေတြ မျပဳတ္ေသးသမွ်မွာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ လွ်ာဖ်ားဒီမိုကေရစီသာျဖစ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပေျပာဆိုၾကရမွာပါ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တရားေဟာခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုစည္းရုံးခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာဆႏၵျပခြင့္ ေတြရေအာင္ဆက္လုပ္ရပါမယ္။ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵျပခြင့္ ဥပေဒ၊ လြတ္လပ္စြာအသင္းပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ ဥပေဒေတြကို လက္ေတြ႔က်င့္သုံးလို႔ မရေသးေအာင္၊ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ညစ္ထားကပ္ထား တာေတြကို ဖြင့္ခ်တိုက္ခိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ကိုျပည္ထဲေရးက လုပ္ထုံး လုပ္နည္းေတြ မေရးရေသးလို႔ဆိုတဲ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲထားတာမ်ဳိးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခြင့္ျပဳထားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ဖြင့္ခ် ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
အသင္းအပင္းေတြကို သမဂၢေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဖြဲ႔စည္းရပါမယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ လယ္သမား သမဂၢ၊
အလုပ္သမား သမဂၢ အစစ္အမွန္ေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အထိေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။ လူထုအဖြဲ႔အစည္းဆိုတာဟာဒီမိုကေရစီရဲ့ တကယ့္ အင္အားျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္အေျခခံေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာနဲ႔အခိုင္အခန္႔ တည္ေဆာက္ထားႏိုင္ရင္ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ အလြယ္တကူ ဖ်က္ဆီးလို႔ မရႏိုင္တဲ့ အရာေတြျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တကယ္အံတုႏိုင္မယ့္ အရာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခခံေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရြးေကာက္ပြဲ ႏိုင္မႏိုင္ဆိုတာထက္ ဒီမိုကေရစီ အတြက္ ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။
ဒီလိုသမဂၢေတြထူေထာင္ႏိုင္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဝန္ၾကီးလုပ္တာထက္ ဒီမိုကေရစီ အေရး အတြက္
ပို ထိေရာက္ပါတယ္။ ဒီလိုသမဂၢေတြဟာ လႊတ္ေတာ္ထက္ အာမခံခ်က္ပိုရွိပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာ တကယ့္ေအာက္ေျခလူထုေတြ ပါေနၾကလို႔ပါ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊
ေက်ာင္းသားေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ခံစားေနၾကရသူေတြျဖစ္ေနၾကလို႔ပါ။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အစိုးရႏွပ္ေၾကာင္းေပးေနတဲ့ ဘုန္းၾကီး ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရ၊ ေက်ာင္းသားက ေက်ာင္းသား
အေရးပဲလုပ္ရမယ္၊ ႏိုင္ငံေရးမ လုပ္ရ၊ အလုပ္သမားက လုပ္ခတိုးေရးပဲ ေျပာရမယ္၊ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ရ၊
လယ္သမားက စပါးကိစၥ၊ ေျမဆီကိစၥ၊ လယ္ကိစၥပဲ ေျပာရမယ္၊ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရဆိုတဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့
ကိုယ္က်ိဳးသက္သက္ ႏိုင္ငံေရး ထဲေခ်ာင္ပိတ္သြတ္သြင္းမယ့္ အႏၱရာယ္ကိုလည္း ကာကြယ္ရပါမယ္။
ကိုယ့္အေရးကိုယ္ သာေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတာ အမ်ားျပည္သူရဲ့ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အျမင္ကို လမ္းက်ဥ္းထဲသြတ္သြင္းတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔အစည္းေတြ တခုနဲ႔ တခု ခ်ိတ္ဆက္လႈပ္ရွားလို႔
မရေအာင္ ကန္႔သတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ေနာက္လိုက္အၾကား ထင္ေယာင္ထင္မွား
ျဖစ္ေအာင္ ေသြးခြဲတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေစ၊ ဘုန္းၾကီးျဖစ္ေစ၊ အလုပ္သမားျဖစ္ေစ၊ လယ္သမားျဖစ္ေစ၊ တိုင္းျပည္
ျငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေနရင္ ဘယ္သူမွ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မတရားမႈေတြ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ဆင္းရဲ
မြဲေတမႈေတြ ရွိေနရင္ ဘယ္သူမွ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ မကင္းႏိုင္ပါဘူး။ မလုပ္ခ်င္လို႔လည္း မရပါဘူး။ ဒါဟာ
သမိုင္းေပးတာဝန္ပါ။ တာဝန္သိတတ္ရင္ ဘယ္သူမွ ေရွာင္လြဲလို႔ မရပါဘူး။ ဦးဥတၱမ၊ ဦးဝိစာရ အပါအဝင္
ရဟန္းသံဃာမ်ားစြာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾက
တာဟာလည္း သမိုင္း အစဥ္အဆက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္းေပးတာဝန္တရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
အလုပ္သမားေတြဟာလည္း လုပ္ခအေရးသက္သက္ကေလးကိုသာ က်ဥ္းက်ဥ္းေျမာင္းေျမာင္းလုပ္ရင္
တျခားလူတန္းစားအဖြဲ႔အစည္း ေတြ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ကင္းကြာျပီး၊ အလုပ္ရွင္လက္ကိုင္တုတ္
အစိုးရလက္ကိုင္တုတ္ သမဂၢမ်ိဳးျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
လယ္သမားသမဂၢေတြ ထူေထာင္တဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြ လူငယ္ေတြဟာ လယ္သမားေတြဆီ အေရာက္
သြားဖို႔လိုပါတယ္။ လယ္သမား ေတြကို သင္ၾကားျပသေပးစရာေတြရွိသလို၊ လယ္သမားေတြဆီကေန
သင္ယူစရာေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ျမိဳ႔ျပ အရပ္၊ သံတမန္နဲ႔ မီဒီယာရွိတဲ့ အရပ္နဲ႔ပဲ
သက္ဆိုင္တဲ့ အရာဆိုတဲ့ ေခတ္ကို အဆုံးသတ္သင့္ပါျပီ။ ျမိဳ႔မွာတင္ျပည္သူရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာမွာ
ပိုမ်ားပါတယ္။ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ ကင္းမဲ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနခဲ့တာဟာ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းတေလွ်ာက္လုံးျဖစ္ ပါတယ္။ ေက်းလက္ေဒသမွာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ရွင္သန္ေနႏိုင္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ထားသင့္ပါတယ္။ ျမိဳ႔ျပမွာ ဖိႏွိပ္မႈ သိပ္မ်ားလြန္းလို႔ မလႈပ္ရွားသာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ေက်းလက္က သူ႔ဖာသာသီးသန္႔လႈပ္ရွားႏိုင္ တဲ့ အထိ ေက်းလက္ႏိုင္ငံေရး အားေကာင္းေနေအာင္ ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါတယ္။ အခုေခတ္ဟာ ေတာကလူေတြ စာမဖတ္တတ္တဲ့ ေခတ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီလို နံပါတ္ ၃ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ၾကမယ့္ အခ်ိန္မွာ နံပါတ္တစ္၊
နံပါတ္ႏွစ္ အခ်က္ေတြကို ျပစ္ပယ္ထားရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ နံပါတ္ ၁ နဲ႔ နံပါတ္ ၂ ဆီ ဦးတည္ခ်ီတက္ရမွာပါ။
ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔၊ အေျခခံဥပေဒတိုက္ဖ်က္ေရးတို႔ကို မ်က္ေျခ မျပတ္ဖို႔လုိပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒ
တိုက္ဖ်က္ေရးဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ပါ။ ဒီအေျခခံ ဥပေဒရွိေနရင္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလည္း မေပၚေပါက္ႏိုင္သလို ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ေဝးေနဦးမွာပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ စစ္သား တမတ္သားကဘယ္သူမွ မေရြးေကာက္ပဲ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ထိုင္ေနသမွ်၊ ကာ-လုံ အဖြဲ႔က လႊတ္ေတာ္အထက္မွာ ရွိေနသမွ်၊ အခ်ိန္မေရြးအာဏာသိမ္းခြင့္ ဆိုတာၾကီး ရွိေနသမွ်၊ အေရြးေကာက္မခံရတဲ့သူေတြနဲ႔ အစိုးရဖြဲ႔ေနသမွ်မွာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ၾကံ့ဖြ႔ံ အစိုးရက မသထာေရစာေပးထားတဲ့ အေယာင္ေဆာင္ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးဟာ
ေႏွာင္ၾကိဳးတဲ ထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ပါ။ ၾကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လွန္ထားတာပါ။ သူတို႔ၾကိဳက္သလို ကဖို႔ ၾကိဳးနဲ႔ အခ်က္ျပေပးေနပါတယ္။ သူတို႔ မၾကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ သူတို႔ မထိန္းႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကိဳးကိုေဆာင့္ဆြဲျပီး အခြင့္အေရးအားလုံးတခုမက်န္ ရုပ္သိမ္းမွာပါ။ သူတို႔ ဒီလို ရဲရဲတင္းတင္း ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ လုပ္ႏိုင္သြားတာ၊ ဒီလို လုပ္ခြင့္ရသြားတာကလည္း သူတို႔ရဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ႏို္င္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႔က လက္ခံလိုက္တဲ့ အတြက္ အသက္ဝင္သြားလို႔ပါ။သူတို႔ ၾကိဳးကို ျပန္ေဆာင့္ဆြဲမယ့္ အခ်ိန္မွာ အားလုံးကို သိမ္းၾကံဳးျပီးေထာင္ထဲထည့္တာမ်ဳိးလုပ္ခ်င္လုပ္ပါလိမ့္မယ္။ အေျခအေန သိပ္ဆိုး ရင္ စစ္တပ္က ျပန္ျပီးအာဏာသိမ္းတာမ်ိဳးေတာင္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာေတာ့ ေစာေစာကလုပ္ငန္းေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အတြက္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း တခါမွ မၾကဳံဖူးတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ဳိး ရေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
ဒီအခြင့္အေရးဟာ အျမဲတည္တန္႔ေနမယ့္ အခြင့္အေရးမဟုတ္ပါဘူး။ ကာလတိုတိုကေလးမွာသာ ရႏိုင္မယ့္
အခြင့္ အေရးမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သမၼတၾကီး အခက္ေတြ႔မွာ စိုးရိမ္ေနရင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့
ေရြးေကာက္ပြဲ လမ္းစဥ္ကို ထိခိုက္မယ္လို႔ ေဝဖန္တာေတြေၾကာင့္ ေတြေဝေနရင္၊ စစ္အစိုးရ ေခါင္းမာဂိုဏ္းေတြစိတ္ေကာက္ျပီး အာဏာသိမ္းလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကို စဥ္းစားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရးၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္လြတ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆႏၵျပတာ ေခတ္ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။ လိုအပ္ရင္ ဆႏၵျပတဲ့နည္းကို ထုတ္ေဖာ္ အသုံးျပဳရမွာပါ။ လူထုကို
အေျခခံတဲ့ ႏို္င္ငံေရးဟာ အျမဲတန္းေခတ္မီေနမယ့္ ႏို္င္ငံေရးပါ။ လူထုကို မယုံၾကည္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့
ယုံၾကည္မႈအားလုံး ယိမ္းယိုင္သြား ႏိုင္ပါတယ္။ ဆႏၵျပ တာဟာ ဒီေန႔အထိ လူထုကိုင္စြဲက်င့္သုံးေနတဲ့
အေကာင္းဆုံးလက္နက္ အျဖစ္ တကမၻာလုံးက လူထုေတြအားထားယုံၾကည္ေနဆဲပါ။ တကယ္ေတာ့
အာရပ္မွာလည္း ဆႏၵျပေနတာပဲ အေမရိကန္တို႔ ဥေရာပတို႔မွာလည္း အၾကီးအက်ယ္ ဆႏၵျပေနတာပဲ
မဟုတ္လား။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာက်မွ ဆႏၵျပတာ ေခတ္မမီဘူးေလးဘာေလး လာေျပာေနရသလဲ။လူထုဟာ သူတို႔လိုခ်င္တာကို ေဖာ္ထုတ္ျပသဖို႔ အတြက္ ဘယ္ေခတ္၊ ဘယ္အေျခအေန၊ ဘယ္ အစိုးရလက္ထက္မွာမဆို၊ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာ မဆို ဆႏၵျပသင့္တယ္၊ ဆႏၵျပခြင့္ရွိတယ္၊ ဘယ္ေခတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေခတ္မီတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ေခတ္တင္ မဟုတ္ပါဘူ။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ ေရာက္ရင္လည္း ဆႏၵျပ ရဦးမွာပါ။
လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ လူထု ႏိုင္ငံေရးဟာ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးထက္ ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ဥပေဒလိုက္နာေရး ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဒီမိုကေရစီကို ေဘာင္ခတ္ သြတ္သြင္းလိုက္ရင္ ဒီမိုကေရစီ ညွဳိးႏြမ္းသြားပါလိမ့္မယ္။ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြရဲ့ေလာင္းရိပ္မိျပီး ဒီမိုကေရစီ ေျခာက္ေသြ႔ ေသဆုံးသြားပါလိမ့္မယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာပဲ ဒီမိုကေရစီရွိျပီးအလုပ္ထဲ၊ အိမ္ထဲ၊ ေစ်းထဲ၊ ေက်ာင္းထဲမွာ ဒီမိုကေရစီ မရွိရင္ အဲသလို ဒီမိုကေရစီဟာ အခြင့္ထူးခံဒီမိုကေရစီျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အေပၚမွာပဲ ဒီမိုကေရစီရွိျပီး ေအာက္ကို ဒီမိုကေရစီ ေရာက္မလာဘူးဆို တာဟာ ဒီမိုကေရစီကိုအေျပာသက္သက္ အရသာခံျပီး ျဖီးျဖန္းညာဝါးေနတာသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။
ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ရမွ ဒီမိုကေရစီ၊ ျပည္သူေတြ မရရင္ အဲဒါ ေလမိုခေရဇီပဲ။ (ေလေတြပဲ မိုေမာက္ မ်ားျပားေနတဲ့ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ အေျပာေတြလို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။) အိမ္မွာ ထမင္းပိုစားရမလား၊ ဟင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စားရမလား၊ဝင္ေငြ တိုးလာမလား၊ အဲဒါဆိုရင္ ေကာင္းလာျပီလို႔ ယုံလိုက္ပါမယ္။ စကားပိုေျပာခြင့္ရမလား၊ စာပိုေရးခြင့္ရမလား။အဲဒါဆိုရင္ တိုးတက္လာျပီလို႔ လက္ခံမယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔၊ စြမ္းအားရွင္၊ ရဝတ၊ စစ္သားကအစ၊ ဘယ္တရားသူၾကီး၊ဘယ္ဝန္ၾကီး၊ ဘယ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ ဘယ္သမၼတကိုမွ ေၾကာက္စရာ မလိုဘူး၊ ငါမွန္တာလုပ္ရင္ ဘယ္သူ႔မွဂရုစိုက္စရာမလိုဘူးကြလို႔ ေျပာႏိုင္ျပီလား။ အဲဒါဆိုရင္ ဒါမွ ဒီမိုကေရစီကြလို႔ လႈိက္လိႈက္လွဲလွဲ ေထာက္ခံလိုက္မယ္။ ကိုယ့္ဆီေရာက္မွဒီမိုကေရစီ၊ ကို္ယ္တိုင္ရမွ ဒီမိုကေရစီပဲ။ ကိုယ္တိုင္ ဘာမွ မရရင္ေတာ့ ဘာသမၼတ၊ဘာလႊတ္ေတာ္ ၾကီးေတြက အျမဳပ္တစီစီထေအာင္ ေျပာေျပာ သူတို႔ ေျပာသမွ်ဟာ ေလမိုခေရဇီပဲ ျဖစ္မွာပဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီေရးကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လုပ္ေနပါတယ္ဆိုတာနဲ႔ စိတ္ခ်မထားလိုက္ၾကပါနဲ႔။
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ စမ္းခ်င္သူေတြ လည္း စမ္းၾကည့္ၾကပါ။ ဒါ့အျပင္ က်န္တဲ့လူေတြကလည္း တကယ့္
လူထုၾကားထဲမွာ၊ တကယ့္ လူ႔ေလာကထဲမွာ နည္းလမ္းရွိသမွ် အကုန္သုံးျပီး၊ အားလုံးပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ၾကပါစို႔။ နည္းလမ္းမတူၾကသည့္တိုင္ေအာင္ တေယာက္ကို တေယာက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ ၾကပါစို႔။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အေရးၾကီးဆုံး တခ်က္ကိုလည္း ထပ္ေလာင္းေျပာပါရေစ။ နည္းလမ္းမတူသူေတြၾကားမွာ အလုပ္ခြဲလုပ္တာကို ကတၱီပါလမ္းခြဲ (velvet divorce) လို႔ သေဘာထားပါ။ တဘက္ကို တဘက္ မေႏွာင့္ယွက္ေၾကး။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
တဘက္ကို တဘက္ မေႏွာင့္ယွက္ၾကဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့ပါတယ္။)
အရင္ေဆာင္းပါးနိဂုံးမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္း ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ဆိုတဲ့ ကိစၥကို အၾကံျပဳတင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ လုပ္ခြင့္သာေပမဲ့ အေတြး အေခၚရွဳပ္ေထြးျပီး ေတြေဝစရာေတြ သိပ္မ်ားလြန္းတဲ့ အတြက္ လူသိရွင္ၾကားထုတ္ေဆြးေႏြးတာျဖစ္ပါတယ္။ လူပုံၾကားမွာ အထုပ္ျဖည္ျပေနတယ္လို႔ တခ်ဳိ႔က ဆိုခ်င္ဆို
ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူကို တိုင္တည္ထားမွသာ လမ္းေၾကာင္း တည့္မတ္ႏိုင္မယ္ လို႔ထင္တဲ့ အတြက္
လမ္းဆုံေလးခြမွာ လူသိရွင္ၾကား ေၾကညာ ေျပာဆိုပါမယ္။
အားလုံးသိၾကတဲ့ အတိုင္း တကယ္ေျပာင္းျပီလား၊ ဒီမိုကေရစီရျပီလားဆိုတာဟာ ဒီေန႔ေရပန္းစားတဲ့ ေမးခြန္းပါ။
တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲက အဆုံးသတ္ဖို႔ အေဝးၾကီးလိုပါေသးတယ္။ ခုမွ စလုံးေရ၊ စမလို႔ ရွိပါေသးတယ္။ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ တက္လာျပီး ေနာက္မွာ ျမစ္ဆုံဆည္စီမံကိန္းကို ရပ္တန္႔ေပးခဲ့တယ္။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းတခ်ဳိ႔နဲ႔ ယာယီ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ခဲ့တယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ဒီအခ်က္ေတြကို ဘာပဲေျပာေျပာ ျပည္သူ ေတြ သေဘာက်ၾကတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ့ ျပီးခဲ့တဲ့ သမိုင္းတေလ်ာက္မွာျပည္သူေတြလိုလားတဲ့ အရာမွန္သမွ် ဘာတခုမွ လုပ္ေပးခဲ့တာ မရွိေတာ့ အခုလို ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ိဳးကို လူေတြကေက်နပ္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲလုိ႔ ေခၚႏိုင္ပါျပီလား။
ျမစ္ဆုံဆည္ စီမံကိန္းဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို တစုံတရာ လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္တာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမစ္ဆုံဆည္ စီမံကိန္းကို ျပည္သူလူထုက မၾကဳံစဖူးေလာက္ေအာင္ ညီညီညာညာ ဝိုင္းဝန္းကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကလို႔ပါပဲ။ ၈၈ လူထု လႈပ္ရွားမႈၾကီးကလြဲရင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အညီညြတ္ဆုံးလႈပ္ရွားမႈ တခုလို႔ေတာင္ ဆိုေကာင္းဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ လူထုဆႏၵျပမႈဟာ ေခတ္မမီေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေနသူ ေတြ ျမစ္ဆုံသခၤန္းစာကို ျပန္ေလ့လာသင့္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရ အေနနဲ႔ ဒီစီမံကိန္း ရပ္လိုက္တဲ့ အခ်က္မွာ အေရးၾကီးတဲ့ ေနာက္ထပ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ တခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေမရိကန္ အစိုးရကို မ်က္စပစ္ အခ်က္ေပးခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
တရုတ္သေဘာက် ထားရာေန ေစရာသြားဘဝမွာ ေနမယ့္သူ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ဟန္ရွိပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔အေမရိကန္တို႔ အၾကား ၾကိဳးတန္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ကစားမယ့္ ၾကံ့ဖြံ႔ စစ္အစိုးရရဲ့ ပထမ ေျခလွမ္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္ အႏၱရာယ္ ၾကီး တဲ့ ကစားနည္းလည္း ျဖစ္ႏို္င္ပါတယ္။
အာဆီယံ ထိုင္ခုံရေရး၊ အေမရိကန္ ပိတ္ဆို႔မႈ ရုပ္သိမ္းေရး၊ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ လာေရာက္ေရး၊
IMF World Bank ရဲ့ ကူညီေထာက္ပံ့ မႈေတြ ရေရးဟာ သူတို႔ရဲ့ တကယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဒီရည္မွန္းခ်က္ေတြကို စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ပုလင္းတူဗူးဆို႔ ခရိုနီ စီးပြားေရးသမားၾကီးေတြကသာ မ်က္မ်က္ကေလး ဝါးျမိဳခံစားျပီး က်န္ျပည္သူေတြက သူတို႔ ဆီက ပိုလွ်ံက်တာကေလးကို ခံစားဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုပဲ Trickle-Down Economic လို႔ သူတို႔ ေခၚခ်င္ပုံရွိပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးတာဟာ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ သိပ္အက်ဳိးရွိတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရဘက္က အၾကီးဆုံးလိုက္ေလ်ာေပးခဲ့ရတဲ့ အခ်က္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လႊတ္ေပးခ်င္တဲ့
ဆႏၵရွိလို႔ ေစတနာနဲ႔ လႊတ္ေပးတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔လိုခ်င္တာကို ရဖို႔ ေထာင္ျမင္လို႔ရာစြန္႔တဲ့
သေဘာပါ။ ဒါေတာင္ လႊတ္မေပးခ်င္လြန္းလို႔ အလီလီအလာလာ ခြဲျပီး အမ်ဳိးမ်ိဳး ေသြးတိုးစမ္းပါေသးတယ္။
လူထုဖိအား ႏိုင္ငံတကာဖိအားေၾကာင့္ မတတ္သာလြန္းတဲ့ အဆုံးက်မွ အေရးၾကီးတဲ့သူေတြကို လႊတ္ေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ အကုန္လႊတ္မေပးေသးပါဘူး။ ဒီလို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးတဲ့ အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဘာမွ ေက်းဇူးတင္စရာ အေၾကာင္းလည္းမရွိပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပါ။သူတို႔ဖမ္းထားလို႔သာ လႊတ္ေပးရတာပါ။ ဖမ္းမထားရင္ လႊတ္စရာ မလိုပါဘူး။ လႊတ္တာကို ေက်းဇူးတင္ရင္ဖမ္းတာကိုပါ ေက်းဇူးတင္သလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုသာ ေက်းဇူးတင္စတမ္းဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ေက်းဇူးအတင္ခံရေအာင္ သူတို႔က ထပ္ဖမ္းျပပါလိမ့္ဦးမယ္။
သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြကို ရဖို႔ ဆိုရင္ ၾကံ့ဖြံ႔ စစ္အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကိုလည္း လႊတ္ေပးလိမ့္မယ္၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔လည္း ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ဖို႔ၾကိဳးစားလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုေအာက္တိုဘာလ ၃၁ ရက္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရ ၊ NLD ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔၏ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္ ေရႊ႔ကြက္မ်ား ေဆာင္းပါးထဲမွာ ေဝဖန္ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရအေန နဲ႔ မေပးခ်င္တဲ့အခ်က္ ၃ ခ်က္ရွိေၾကာင္းလည္း အဲဒီ ေဆာင္းပါးမွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ ၃ ခ်က္ကိုဘာ့ေၾကာင့္ မေပးခ်င္တာလဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီ အခ်က္ ၃ ခ်က္ကို ေပးလိုက္ရရင္တကယ့္ဒီမိုကေရစီကို ေပးလိုက္ရတာ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။အဲဒီအခ်က္ ၃ ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဒီလုိေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
စစ္အစိုးရအေနႏွင့္….
၁။ အေျခခံဥပေဒ (၏အေရးၾကီးဆုံးအခ်က္ေတြ)ကို ျပင္မေပးႏိုင္။ သည္အခ်က္သည္ အဓိက အက်ဆုံးအခ်က္ျဖစ္သည္။ ဒါကို ေပးလိုက္ရလ်င္ ဒီမုိကေရစီ ေပးလိုက္ရ ျခင္းမည္ပါသည္။
၂။ တုိင္းရင္းသားေတြအားလုံးႏွင့္ ( ယာယီ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ထက္ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝေသာ )
ထာဝရျငိမ္းခ်မ္းေရးမလုပ္ႏိုင္။ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ႏိုင္ငံေရး လိုလားခ်က္ တခုမွ်မေပးဘဲ ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားရေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ဳိးကိုသာ ဆက္လက္ အခ်ိန္ဆြဲျပီး ေပးထားလိုသည္။
၃။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆႏၵျပခြင့္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္၊ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ ေဟာေျပာခြင့္၊
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အဖြဲ႔အစည္း တည္ေထာင္ခြင့္ အစစ္အမွန္မ်ားကို မေပးႏိုင္။ ထိုအခ်က္မ်ားကို ေပးလိုက္ရလ်င္လည္း ဒီမိုကေရစီ တစိတ္တေဒသ ေပးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေပးႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
အဲဒီတုန္းက ေျပာခဲ့တဲ့ ဒီ ၃ ခ်က္ဟာ အခုလည္း ဆက္ျပီး မွန္္ေနပါေသးတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ ဒီ ၃ ခ်က္ကို မေပးဘဲေရွာင္ရွားဖို႔ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ခုခံကာကြယ္ေနပါတယ္။ဒီအခ်က္ ၃ ခ်က္စလုံး မေျပာင္းလဲေသးသမွ်၊ မျပဳျပင္ေသးသမွ်မွာ စစ္အစိုးရဟာ ဒီမိုကေရစီေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို လုပ္ေနျပီလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဒီ ၃ ခ်က္စလုံး မရေသးရင္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲမရေသးပါဘူး။ စစ္အစိုးရ တကယ္ ေျပာင္းမေျပာင္းကို ဒီအခ်က္ ၃ ခ်က္နဲ႔သာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းတာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို မတိုင္းတာ ရင္ စစ္အစိုးရရဲ့ မ်က္လွည့္ျပပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မ်က္စိလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရက ဟိုနားနည္းနည္း ေလ်ာ့သေယာင္ေယာင္လုပ္ လိုက္၊ ဒီနား ေလ်ာ့သေယာင္ေယာင္ လုပ္လိုက္၊
လုပ္ေပးေနတာေလးကိုပဲ ဒီမိုကေရစီ ရျပီလို႔ ထင္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ ပြဲမွာ NLD က
ေနရာတခ်ဳိ႔ရတာနဲ႔ပဲ ဒီမိုကေရစီရသြားျပီလို႔ ထင္သြားႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပညာေရးဝန္ၾကီးလိုမ်ဳိး ဘာမွ ႏို္င္ငံေရး ၾသဇာအာဏာမရွိတဲ့
ဝန္ၾကီးေနရာမ်ဳိး ေပးလိုက္ရင္ပဲ ဒီမိုကေရစီ ရသြားျပီလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
(တကယ္တန္းက်ေတာ့ ဝန္ၾကီးတေနရာဆိုတာမ်ဳိးကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေပးမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အားလုံး
ဝိုင္းဖိအားေပးလို႔ မတတ္သာလြန္းတဲ့ အဆုံးက်မွ ေပးမွာပါ။ သူတို႔သာ သေဘာရုိးနဲ႔ ေပးခ်င္ရင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဝန္ၾကီးခန္႔ခ်င္ရင္ အခုလည္း ခန္႔လို႔ ရပါ တယ္။ ဝန္ၾကီးဆိုတာ အေျခခံဥပေဒအရ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္စရာမလိုပါဘူး။ လႊြတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ရင္၊ လႊတ္ေတာ္က အဆိုျပဳရင္ ဝန္ၾကီးခန္႔ပါမယ္လို႔ဦးသိန္းစိန္က ဝါရွင္တန္ပို႔စ္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာေျပာတာဟာ သက္သက္ပလီေနတာပါ။ သူေပးခ်င္ရင္ အခုလည္းေပးလို႔ရပါတယ္။)
အခုခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္က အဓိကထား ေဆာင္ရြက္သြားရမွာက ေစာေစာက အခ်က္ ၃ ခ်က္ ရရွိေရး
ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ ၃ ခ်က္ထဲမွာ နံပါတ္ ၁ နဲ႔ နံပါတ္ ၂ အခ်က္က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တတိယ
အခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရင္ဦးဆုံးေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္သင့္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီတတိယ
အခ်က္ဟာ သူတို႔ေပးပါ့မယ္လို႔ ႏိုင္ငံတကာကိုေရာ၊ အမ်ားျပည္သူကိုပါ လူသိရွင္ၾကား ဝန္ခံ အသိေပးထားျပီးသားျဖစ္လို႔ပါပဲ။ အေျခခံဥပေဒမွာလည္း ဒီအခ်က္ေတြကို ေပးပါမယ္လို႔ ဝန္ခံထားျပီး ျဖစ္သလို၊ သူတို႔ပါးစပ္ကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ကတိေပးထားၾကျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ႏို္င္ငံမွန္ရင္ ရွိကို ရွိရမယ္လို႔ႏိုင္ငံတကာက လက္ခံ ထားၾကတဲ့ အခ်က္လည္းျဖစ္ေနပါတယ္။
စစ္အစိုးရဟာ အရင္တုန္းကလည္း ေပးထားတဲ့ကတိကိုဖ်က္၊ ေထြးထားတဲ့ တံေထြးကို ျမိဳခ်လာတာ
တသက္လုံးပဲ၊ ဘယ္တုန္းက ကတိတည္ ဖူးလို႔လဲ လို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ
ဘယ္တုန္းကမွ ကိုယ့္စကားကိုယ္ ေလးစားတဲ့ အမ်ဳိးအစား မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီတၾကိမ္မွာ သူတို႔
လြယ္လြယ္နဲ႔ ကတိဖ်က္လို႔ မရပါဘူး။ သူတို႔ကတိဖ်က္ရင္ သူတို႔ လိုခ်င္တာေတြ ဆုံးရွဳံးသြားႏိုင္ပါတယ္။
သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈ ရုပ္သိမ္းေရး၊ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ ဝင္ေရာက္လာေရး၊
အုိင္အမ္အက္ဖ္နဲ႔ ကမၻာ့ဘဏ္ အကူအညီဆိုတာေတြနဲ႔ ေဝးသြားႏိုင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ကလည္း သူတို႔
ကတိမတည္ရင္ လြယ္လြယ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ကမၻာ့အင္အားၾကီး ႏိုင္ငံၾကီးတႏိုင္ငံအေနနဲ႔
သူတို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာလာ ေတာင္းဆိုလာတာေတြကို ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရဘက္က ကတိမတည္ပဲ လြယ္လြယ္နဲ႔အေလ်ာ့ေပး လိုက္ေလ်ာလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကမၻာ့ အလယ္မွာ အျပစ္တင္စရာ လက္ညိွဳးထိုးစရာျဖစ္မွာပါ။ဒီအျဖစ္ အေရာက္မခံပါဘူး။ အေမရိကန္ဟာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားသက္သက္ကို ၾကည့္ျပီး စစ္အစိုးရလိုသမွ် လိုက္ေလ်ာလိုက္တယ္လို႔ အေျပာ အဆို မခံႏိုင္ပါဘူး။
ဒီေတာ့ နံပါတ္ ၃ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က တကယ္ျပတ္ျပတ္သားသားနဲ႔ နည္းမ်ဳိးစုံသုံး
ေတာင္းဆိုရင္ သူတို႔ မေပးခ်င္ေပမဲ့ မေပးခ်င္ေပးခ်င္နဲ႔ ေပးလာရဖို႔ ရွိပါတယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔အခက္၊ ျပည္သူ႔အခ်က္လို႔သေဘာထားျပီး ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္ၾကဖို႔ အခြင့္အသာဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။အခုအခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ၊ သူရဲေကာင္းေတြေထာင္အျပင္ ေရာက္လာပါျပီ။ ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္ေၾကာင္းအထင္အရွား သက္ေသ မျပႏိုင္ရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားလက္ခံႏို္င္ေလာက္မယ့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳး မရွာႏိုင္ရင္သူတို႔အေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပန္ဖမ္းဖို႔ ခက္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပန္ဖမ္းလိုက္ရင္ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ေတြလည္း ပ်က္သုဥ္းရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
ၾကံ့ဖြံ႔ အစိုးရအေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ၾကာတဲ့ အထိ အေလ်ာ့ေပးေနရဦးမွာပါ။ ဒီမိုကေရစီေယာင္ေဆာင္
ေနရဦးမွာပါ။ အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္အထိၾကာမလဲဆိုေတာ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ထားတာရုပ္သိမ္းျပီးတဲ့ အထိ၊
IMF World Bank က အကူအညီေတြ ရတဲ့ အထိၾကာႏိုင္ပါတယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ အဲဒီ ႏွစ္ခုထဲက တခုခု
ရျပီးတဲ့ အထိ သူတို႔ အေလ်ာ့ေပးပါလိမ့္မယ္။အဲဒီေနာက္မွာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပျပီး လူဖမ္းပြဲေတြ ျပန္လုပ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြထဲက ေခါင္းမာတဲ့သူေတြ သေဘာထားတင္းမာတဲ့သူေတြေၾကာင့္ ဒီလုိလူျပန္ဖမ္းရတဲ့ အေျခအေနေရာက္ရပါတယ္လို႔လည္း ဆင္ေျခေပးပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြထဲက ေခါင္းမာတဲ့သူေတြေၾကာင့္သူတို႔ရဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ေနာက္ဆုတ္သြားရပါတယ္လို႔လည္း ေျပာပါလိမ့္မယ္။ ျပတ္သားသူေတြကိုအစိုးရကလည္း လက္ညွိဳးထိုး၊ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကလည္း အျပစ္တင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ အဲသလိုအျပစ္မတင္ႏိုင္ေအာင္၊ ဆင္ေျခမေပးႏိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ဖက္က လိမ္လိမ္မာမာ ေနရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။လိမ္လိမ္မာမာေနရင္ ပိုျပီးေတာင္ လက္ရဲ ဇက္ရဲ နဲ႔ ဖမ္းဦးမွာပါ။ အေၾကာင္းျပခ်က္က အေၾကာင္းျပခ်က္ပါပဲ။ဆင္ေျခက ဆင္ေျခပါပဲ။ တကယ့္ အေၾကာင္းရင္း မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဒီမိုကေရစီမေပးခ်င္တာပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုတဲ့သူေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ မေပးခ်င္တာပါပဲ။
ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔စစ္အစိုးရဟာ ဒီမိုကေရစီ မေပးခ်င္ဘူး၊ တကယ့္ အေျပာင္းအလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔
ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနပါတယ္။ သူ႔တို႔ကို မယုံဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေျပာပါသလဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက ေက်နပ္ေအာင္ လိုက္ေလ်ာမႈ ျပသရာမွာေတာင္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔
လြတ္ေအာင္ကြင္းေရွာင္ျပီး က်န္တာေလးေတြကိုပဲ လိုက္ေလ်ာျပဖို႔ ၾကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ေဆာင္ေနလို႔ပါ။
အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ၃ ခ်က္ကို မတို႔ မထိပဲ ကြင္းေရွာင္ေနလို႔ပါ။
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ပတ္သက္တာ ဘာတခုမွကို မေပးေသးဘူးလုိ႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ေပးတဲ့ဒီမိုကေရစီကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာတခုမွ မခံစားရေသးဘူးလို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြကိုလႊတ္ေပးတာဟာလည္း ဒီမိုကေရစီ ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူေတြ ခံစားႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးတခုခုေပးလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူေတြ၊ ဆက္ျပီး ေဆာင္ရြက္မယ့္သူေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္တာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ၾကိဳဆိုတယ္။ ဝမ္းလည္းသာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးမတင္ႏိုင္ဘူး။ ေစာေစာက ေျပာသလိုပဲ သူတို႔ဖမ္းထားလို႔ ျပန္လႊတ္ေပးရတာ။ အမွားလုပ္ထားလို႔ အမွားျပင္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ျမစ္ဆုံဆည္ကိစၥေနာက္ဆုတ္လိုက္တာလည္း ၾကိဳဆိုတယ္။ ဝမ္းသာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါလည္း လူထုသေဘာထားမပါဘဲ အမွား လုပ္ထားလို႔ အမွားျပန္ျပင္ေပးတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါလည္း အရင္က မရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးတခုခုကို ျပည္သူေတြ ခံစားႏိုင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေပးလိုက္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။
စာေပ စိစစ္ေရးတို႔ ရုပ္ရွင္ဗီဒီယို ဆင္ဆာတို႔ကို လုံးဝဖ်က္သိမ္းေပးမလား။ အဲဒါဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးတခ်ဳိ႔ေပးျပီလို႔ ကြ်န္ေတာ္ လက္ခံပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ အမွန္တကယ္ လြတ္လပ္ခြင့္ျပဳတာျဖစ္ဖို႔ေတာ့ အေရးၾကီးပါတယ္။ စာေပစိစစ္ေရး ဖ်က္ေပးတယ္ဆိုျပီး တဘက္မွာ မီဒီယာဥပေဒ ဘာညာေတြထုတ္မယ္၊ ဥပေဒမလိုက္နာရင္ဖမ္းမယ္ ၊ ေထာင္ခ်မယ္တို႔၊ ဒဏ္ေငြ ၁၀ သိန္းရိုက္မယ္၊ သိန္း ၁၀၀ ရိုက္မယ္တို႔ ဆိုတဲ့ တင္းၾကပ္မႈ ေတြလုပ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ခုပ္တီးမယ့္ အစား လူလိမ္လူညစ္ေတြပါလားလို႔ လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ ထိုးေျပာဖို႔သာရွိပါတယ္။ခုထိ သူတို႔ အစိုးရ လုပ္ေနသမွ်ကေတာ့ အရင္ကထက္ နည္းနည္းပိုေဖာ္ျပခြင့္ ေပးသလိုလို ဟေပးလိုက္တယ္။လူေတြ နည္းနည္း ဝမ္းသာျပီး တိုးလုပ္ေတာ့ ျပန္ရုပ္လိုက္ျပန္တယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ ဒီမိုကေရစီ အေယာင္ေဆာင္ေနတာပါ။ ဆက္ျပီးေတာ့လည္း သူတို႔ ဒီမိုကေရစီ အေယာင္ ေဆာင္ေနဦးမွာပါ။ ေအာင့္သက္သက္ၾကီးနဲ႔ကိုဒီမိုကေရစီ ေယာင္ေဆာင္ ေနရဦးမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို သူတို႔လွ်ာဖ်ားကေန ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေပးတာ ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး၊ မင္းတို႔ေပးလို႔ ယူျပီကြဆိုျပီး အပိုင္အရဖမ္းဆုပ္ရယူရမယ့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမဆုံးကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုရမွာက လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုေဟာေျပာခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ၊အႏုပညာ လြတ္လပ္ခြင့္ ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရေအာင္ယူရပါမယ္။ စာေပစိစစ္ေရး၊ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာ၊ ဗီဒီယိုဆင္ဆာေတြကို ျပဳတ္ေအာင္တိုက္ရမွာပါ။ ဒါေတြ မျပဳတ္ေသးသမွ်မွာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ လွ်ာဖ်ားဒီမိုကေရစီသာျဖစ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပေျပာဆိုၾကရမွာပါ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တရားေဟာခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုစည္းရုံးခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာဆႏၵျပခြင့္ ေတြရေအာင္ဆက္လုပ္ရပါမယ္။ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵျပခြင့္ ဥပေဒ၊ လြတ္လပ္စြာအသင္းပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ ဥပေဒေတြကို လက္ေတြ႔က်င့္သုံးလို႔ မရေသးေအာင္၊ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ညစ္ထားကပ္ထား တာေတြကို ဖြင့္ခ်တိုက္ခိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ကိုျပည္ထဲေရးက လုပ္ထုံး လုပ္နည္းေတြ မေရးရေသးလို႔ဆိုတဲ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲထားတာမ်ဳိးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခြင့္ျပဳထားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ဖြင့္ခ် ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
အသင္းအပင္းေတြကို သမဂၢေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဖြဲ႔စည္းရပါမယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ လယ္သမား သမဂၢ၊
အလုပ္သမား သမဂၢ အစစ္အမွန္ေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အထိေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။ လူထုအဖြဲ႔အစည္းဆိုတာဟာဒီမိုကေရစီရဲ့ တကယ့္ အင္အားျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္အေျခခံေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာနဲ႔အခိုင္အခန္႔ တည္ေဆာက္ထားႏိုင္ရင္ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ အလြယ္တကူ ဖ်က္ဆီးလို႔ မရႏိုင္တဲ့ အရာေတြျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တကယ္အံတုႏိုင္မယ့္ အရာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခခံေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရြးေကာက္ပြဲ ႏိုင္မႏိုင္ဆိုတာထက္ ဒီမိုကေရစီ အတြက္ ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။
ဒီလိုသမဂၢေတြထူေထာင္ႏိုင္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဝန္ၾကီးလုပ္တာထက္ ဒီမိုကေရစီ အေရး အတြက္
ပို ထိေရာက္ပါတယ္။ ဒီလိုသမဂၢေတြဟာ လႊတ္ေတာ္ထက္ အာမခံခ်က္ပိုရွိပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာ တကယ့္ေအာက္ေျခလူထုေတြ ပါေနၾကလို႔ပါ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊
ေက်ာင္းသားေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ခံစားေနၾကရသူေတြျဖစ္ေနၾကလို႔ပါ။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အစိုးရႏွပ္ေၾကာင္းေပးေနတဲ့ ဘုန္းၾကီး ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရ၊ ေက်ာင္းသားက ေက်ာင္းသား
အေရးပဲလုပ္ရမယ္၊ ႏိုင္ငံေရးမ လုပ္ရ၊ အလုပ္သမားက လုပ္ခတိုးေရးပဲ ေျပာရမယ္၊ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ရ၊
လယ္သမားက စပါးကိစၥ၊ ေျမဆီကိစၥ၊ လယ္ကိစၥပဲ ေျပာရမယ္၊ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရဆိုတဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့
ကိုယ္က်ိဳးသက္သက္ ႏိုင္ငံေရး ထဲေခ်ာင္ပိတ္သြတ္သြင္းမယ့္ အႏၱရာယ္ကိုလည္း ကာကြယ္ရပါမယ္။
ကိုယ့္အေရးကိုယ္ သာေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတာ အမ်ားျပည္သူရဲ့ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အျမင္ကို လမ္းက်ဥ္းထဲသြတ္သြင္းတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔အစည္းေတြ တခုနဲ႔ တခု ခ်ိတ္ဆက္လႈပ္ရွားလို႔
မရေအာင္ ကန္႔သတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ေနာက္လိုက္အၾကား ထင္ေယာင္ထင္မွား
ျဖစ္ေအာင္ ေသြးခြဲတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေစ၊ ဘုန္းၾကီးျဖစ္ေစ၊ အလုပ္သမားျဖစ္ေစ၊ လယ္သမားျဖစ္ေစ၊ တိုင္းျပည္
ျငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေနရင္ ဘယ္သူမွ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မတရားမႈေတြ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ဆင္းရဲ
မြဲေတမႈေတြ ရွိေနရင္ ဘယ္သူမွ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ မကင္းႏိုင္ပါဘူး။ မလုပ္ခ်င္လို႔လည္း မရပါဘူး။ ဒါဟာ
သမိုင္းေပးတာဝန္ပါ။ တာဝန္သိတတ္ရင္ ဘယ္သူမွ ေရွာင္လြဲလို႔ မရပါဘူး။ ဦးဥတၱမ၊ ဦးဝိစာရ အပါအဝင္
ရဟန္းသံဃာမ်ားစြာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾက
တာဟာလည္း သမိုင္း အစဥ္အဆက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္းေပးတာဝန္တရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
အလုပ္သမားေတြဟာလည္း လုပ္ခအေရးသက္သက္ကေလးကိုသာ က်ဥ္းက်ဥ္းေျမာင္းေျမာင္းလုပ္ရင္
တျခားလူတန္းစားအဖြဲ႔အစည္း ေတြ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ကင္းကြာျပီး၊ အလုပ္ရွင္လက္ကိုင္တုတ္
အစိုးရလက္ကိုင္တုတ္ သမဂၢမ်ိဳးျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
လယ္သမားသမဂၢေတြ ထူေထာင္တဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြ လူငယ္ေတြဟာ လယ္သမားေတြဆီ အေရာက္
သြားဖို႔လိုပါတယ္။ လယ္သမား ေတြကို သင္ၾကားျပသေပးစရာေတြရွိသလို၊ လယ္သမားေတြဆီကေန
သင္ယူစရာေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ျမိဳ႔ျပ အရပ္၊ သံတမန္နဲ႔ မီဒီယာရွိတဲ့ အရပ္နဲ႔ပဲ
သက္ဆိုင္တဲ့ အရာဆိုတဲ့ ေခတ္ကို အဆုံးသတ္သင့္ပါျပီ။ ျမိဳ႔မွာတင္ျပည္သူရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာမွာ
ပိုမ်ားပါတယ္။ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ ကင္းမဲ့ ေျခာက္ေသြ႔ေနခဲ့တာဟာ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းတေလွ်ာက္လုံးျဖစ္ ပါတယ္။ ေက်းလက္ေဒသမွာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ရွင္သန္ေနႏိုင္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ထားသင့္ပါတယ္။ ျမိဳ႔ျပမွာ ဖိႏွိပ္မႈ သိပ္မ်ားလြန္းလို႔ မလႈပ္ရွားသာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ေက်းလက္က သူ႔ဖာသာသီးသန္႔လႈပ္ရွားႏိုင္ တဲ့ အထိ ေက်းလက္ႏိုင္ငံေရး အားေကာင္းေနေအာင္ ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါတယ္။ အခုေခတ္ဟာ ေတာကလူေတြ စာမဖတ္တတ္တဲ့ ေခတ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီလို နံပါတ္ ၃ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ၾကမယ့္ အခ်ိန္မွာ နံပါတ္တစ္၊
နံပါတ္ႏွစ္ အခ်က္ေတြကို ျပစ္ပယ္ထားရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ နံပါတ္ ၁ နဲ႔ နံပါတ္ ၂ ဆီ ဦးတည္ခ်ီတက္ရမွာပါ။
ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔၊ အေျခခံဥပေဒတိုက္ဖ်က္ေရးတို႔ကို မ်က္ေျခ မျပတ္ဖို႔လုိပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒ
တိုက္ဖ်က္ေရးဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ပါ။ ဒီအေျခခံ ဥပေဒရွိေနရင္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလည္း မေပၚေပါက္ႏိုင္သလို ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ေဝးေနဦးမွာပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ စစ္သား တမတ္သားကဘယ္သူမွ မေရြးေကာက္ပဲ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ထိုင္ေနသမွ်၊ ကာ-လုံ အဖြဲ႔က လႊတ္ေတာ္အထက္မွာ ရွိေနသမွ်၊ အခ်ိန္မေရြးအာဏာသိမ္းခြင့္ ဆိုတာၾကီး ရွိေနသမွ်၊ အေရြးေကာက္မခံရတဲ့သူေတြနဲ႔ အစိုးရဖြဲ႔ေနသမွ်မွာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ၾကံ့ဖြ႔ံ အစိုးရက မသထာေရစာေပးထားတဲ့ အေယာင္ေဆာင္ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးဟာ
ေႏွာင္ၾကိဳးတဲ ထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ပါ။ ၾကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လွန္ထားတာပါ။ သူတို႔ၾကိဳက္သလို ကဖို႔ ၾကိဳးနဲ႔ အခ်က္ျပေပးေနပါတယ္။ သူတို႔ မၾကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ သူတို႔ မထိန္းႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကိဳးကိုေဆာင့္ဆြဲျပီး အခြင့္အေရးအားလုံးတခုမက်န္ ရုပ္သိမ္းမွာပါ။ သူတို႔ ဒီလို ရဲရဲတင္းတင္း ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ လုပ္ႏိုင္သြားတာ၊ ဒီလို လုပ္ခြင့္ရသြားတာကလည္း သူတို႔ရဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ႏို္င္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႔က လက္ခံလိုက္တဲ့ အတြက္ အသက္ဝင္သြားလို႔ပါ။သူတို႔ ၾကိဳးကို ျပန္ေဆာင့္ဆြဲမယ့္ အခ်ိန္မွာ အားလုံးကို သိမ္းၾကံဳးျပီးေထာင္ထဲထည့္တာမ်ဳိးလုပ္ခ်င္လုပ္ပါလိမ့္မယ္။ အေျခအေန သိပ္ဆိုး ရင္ စစ္တပ္က ျပန္ျပီးအာဏာသိမ္းတာမ်ိဳးေတာင္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာေတာ့ ေစာေစာကလုပ္ငန္းေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အတြက္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း တခါမွ မၾကဳံဖူးတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ဳိး ရေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
ဒီအခြင့္အေရးဟာ အျမဲတည္တန္႔ေနမယ့္ အခြင့္အေရးမဟုတ္ပါဘူး။ ကာလတိုတိုကေလးမွာသာ ရႏိုင္မယ့္
အခြင့္ အေရးမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သမၼတၾကီး အခက္ေတြ႔မွာ စိုးရိမ္ေနရင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့
ေရြးေကာက္ပြဲ လမ္းစဥ္ကို ထိခိုက္မယ္လို႔ ေဝဖန္တာေတြေၾကာင့္ ေတြေဝေနရင္၊ စစ္အစိုးရ ေခါင္းမာဂိုဏ္းေတြစိတ္ေကာက္ျပီး အာဏာသိမ္းလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကို စဥ္းစားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရးၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္လြတ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆႏၵျပတာ ေခတ္ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။ လိုအပ္ရင္ ဆႏၵျပတဲ့နည္းကို ထုတ္ေဖာ္ အသုံးျပဳရမွာပါ။ လူထုကို
အေျခခံတဲ့ ႏို္င္ငံေရးဟာ အျမဲတန္းေခတ္မီေနမယ့္ ႏို္င္ငံေရးပါ။ လူထုကို မယုံၾကည္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့
ယုံၾကည္မႈအားလုံး ယိမ္းယိုင္သြား ႏိုင္ပါတယ္။ ဆႏၵျပ တာဟာ ဒီေန႔အထိ လူထုကိုင္စြဲက်င့္သုံးေနတဲ့
အေကာင္းဆုံးလက္နက္ အျဖစ္ တကမၻာလုံးက လူထုေတြအားထားယုံၾကည္ေနဆဲပါ။ တကယ္ေတာ့
အာရပ္မွာလည္း ဆႏၵျပေနတာပဲ အေမရိကန္တို႔ ဥေရာပတို႔မွာလည္း အၾကီးအက်ယ္ ဆႏၵျပေနတာပဲ
မဟုတ္လား။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာက်မွ ဆႏၵျပတာ ေခတ္မမီဘူးေလးဘာေလး လာေျပာေနရသလဲ။လူထုဟာ သူတို႔လိုခ်င္တာကို ေဖာ္ထုတ္ျပသဖို႔ အတြက္ ဘယ္ေခတ္၊ ဘယ္အေျခအေန၊ ဘယ္ အစိုးရလက္ထက္မွာမဆို၊ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာ မဆို ဆႏၵျပသင့္တယ္၊ ဆႏၵျပခြင့္ရွိတယ္၊ ဘယ္ေခတ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေခတ္မီတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ေခတ္တင္ မဟုတ္ပါဘူ။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ ေရာက္ရင္လည္း ဆႏၵျပ ရဦးမွာပါ။
လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ လူထု ႏိုင္ငံေရးဟာ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးထက္ ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ဥပေဒလိုက္နာေရး ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဒီမိုကေရစီကို ေဘာင္ခတ္ သြတ္သြင္းလိုက္ရင္ ဒီမိုကေရစီ ညွဳိးႏြမ္းသြားပါလိမ့္မယ္။ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြရဲ့ေလာင္းရိပ္မိျပီး ဒီမိုကေရစီ ေျခာက္ေသြ႔ ေသဆုံးသြားပါလိမ့္မယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာပဲ ဒီမိုကေရစီရွိျပီးအလုပ္ထဲ၊ အိမ္ထဲ၊ ေစ်းထဲ၊ ေက်ာင္းထဲမွာ ဒီမိုကေရစီ မရွိရင္ အဲသလို ဒီမိုကေရစီဟာ အခြင့္ထူးခံဒီမိုကေရစီျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အေပၚမွာပဲ ဒီမိုကေရစီရွိျပီး ေအာက္ကို ဒီမိုကေရစီ ေရာက္မလာဘူးဆို တာဟာ ဒီမိုကေရစီကိုအေျပာသက္သက္ အရသာခံျပီး ျဖီးျဖန္းညာဝါးေနတာသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။
ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ရမွ ဒီမိုကေရစီ၊ ျပည္သူေတြ မရရင္ အဲဒါ ေလမိုခေရဇီပဲ။ (ေလေတြပဲ မိုေမာက္ မ်ားျပားေနတဲ့ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ အေျပာေတြလို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။) အိမ္မွာ ထမင္းပိုစားရမလား၊ ဟင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စားရမလား၊ဝင္ေငြ တိုးလာမလား၊ အဲဒါဆိုရင္ ေကာင္းလာျပီလို႔ ယုံလိုက္ပါမယ္။ စကားပိုေျပာခြင့္ရမလား၊ စာပိုေရးခြင့္ရမလား။အဲဒါဆိုရင္ တိုးတက္လာျပီလို႔ လက္ခံမယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔၊ စြမ္းအားရွင္၊ ရဝတ၊ စစ္သားကအစ၊ ဘယ္တရားသူၾကီး၊ဘယ္ဝန္ၾကီး၊ ဘယ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ ဘယ္သမၼတကိုမွ ေၾကာက္စရာ မလိုဘူး၊ ငါမွန္တာလုပ္ရင္ ဘယ္သူ႔မွဂရုစိုက္စရာမလိုဘူးကြလို႔ ေျပာႏိုင္ျပီလား။ အဲဒါဆိုရင္ ဒါမွ ဒီမိုကေရစီကြလို႔ လႈိက္လိႈက္လွဲလွဲ ေထာက္ခံလိုက္မယ္။ ကိုယ့္ဆီေရာက္မွဒီမိုကေရစီ၊ ကို္ယ္တိုင္ရမွ ဒီမိုကေရစီပဲ။ ကိုယ္တိုင္ ဘာမွ မရရင္ေတာ့ ဘာသမၼတ၊ဘာလႊတ္ေတာ္ ၾကီးေတြက အျမဳပ္တစီစီထေအာင္ ေျပာေျပာ သူတို႔ ေျပာသမွ်ဟာ ေလမိုခေရဇီပဲ ျဖစ္မွာပဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီေရးကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လုပ္ေနပါတယ္ဆိုတာနဲ႔ စိတ္ခ်မထားလိုက္ၾကပါနဲ႔။
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ စမ္းခ်င္သူေတြ လည္း စမ္းၾကည့္ၾကပါ။ ဒါ့အျပင္ က်န္တဲ့လူေတြကလည္း တကယ့္
လူထုၾကားထဲမွာ၊ တကယ့္ လူ႔ေလာကထဲမွာ နည္းလမ္းရွိသမွ် အကုန္သုံးျပီး၊ အားလုံးပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ၾကပါစို႔။ နည္းလမ္းမတူၾကသည့္တိုင္ေအာင္ တေယာက္ကို တေယာက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ ၾကပါစို႔။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အေရးၾကီးဆုံး တခ်က္ကိုလည္း ထပ္ေလာင္းေျပာပါရေစ။ နည္းလမ္းမတူသူေတြၾကားမွာ အလုပ္ခြဲလုပ္တာကို ကတၱီပါလမ္းခြဲ (velvet divorce) လို႔ သေဘာထားပါ။ တဘက္ကို တဘက္ မေႏွာင့္ယွက္ေၾကး။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
